Stress is bedoeld om in situaties van gevaar snel te kunnen handelen. De darmpoorten gaan open om natrium, water en glucose door te laten, zodat de cellen brandstof krijgen. Adrenaline en cortisol worden gemaakt, bloedruk en hartslag gaan omhoog en het lichaam wordt klaar gemaakt voor actie. Dit gaat enerzijds via de sympathicus van het autonome zenuwstelsel en anderzijds via de wat langzamere HPA-as ( hypothalamus, hypofyse en bijnieren). Normaal gaat naar een tijdje de stress-as uit en is het weer rustig.
Tegenwoordig blijft stress veel te lang actief en dan spreken we over chronische stress. Evolutionair heeft ons systeem daar nog niks op bedacht en daarom worden we er ziek van. Het tast allerlei systemen in ons lichaam aan, kost enorm veel energie, en doordat de darmbarrières openstaan komen er allerlei ziekmakers binnen. Als er energie tekort is in een van de organen van de HPA-as spreken we van een burn-out. Een hippe term die samengaat met wat je tegenwoordig veel hoort , de bijnieruitputting. Ik ben hier voorzichtig mee, want iemand kan ook cortisolresistent zijn. Dan is er ruim voldoende cortisol in het bloed maar geen receptoren om er wat mee te doen.
Als je de draaglast niet kan veranderen( drukke baan, kinderen, zorgen, ziekte enz) dan kunnen we wel kijken om de draagkracht te verhogen.
Je kan de stress-as uitzetten door de juist voedingsstoffen in te nemen waardoor je bijvoorbeeld weer beter gaat slapen en beter kan concentreren. Sport of bewegen en leuke dingen in de weekplanning zijn heel belangrijk, evenals de week evalueren. Dit geeft je de kans om te leren en een volgende week een betere balans aan te brengen. Wandelen in de natuur, echt tijd voor jezelf maken en grenzen aangeven zijn ook belangrijk om een goede balans te kunnen aanbrengen.
Graag kijk ik met u samen waar de knelpunten zijn en welke schade er gemaakt is zodat we een haalbaar plan kunnen opstellen waar u mee vooruit kunt.